فراسوی خبر... 10 اسفند

پوزش از بحرین خاتمه گرفتاری نیست

منصور امان

با فرستادن بی افتخار حُجت الاسلام ناطق نوری، مُشاور ارشد رهبر جمهوری اسلامی به جرگه کسانی که "شیاطین" و "حسودها" از آنها سواری می گیرند، رژیم مُلاها از سُخنان تحریک آمیز مقام بُلندپایه خود در باره بحرین تبری می جوید.

آقای احمدی نژاد، گُماشته ولی فقیه بر مسند ریاست جمهوری و آقای مُتکی، وزیر خارجه، روز گُذشته (آدینه 9 اسفند) در دیدارهای جُداگانه با شیخ خالد بن احمد آل خلیفه، وزیر اُمور خارجه بحرین با حرارت بسیار از گُفته های رییس دفتر بازرسی ویژه آیت الله خامنه ای فاصله گرفتند و برابر با ادبیات قالبی "نظام"، با نشان دادن مراکز و موجودات خیالی و چندکاره ای با نام مُستعار "دُشمنان"، با شرمندگی از همسایه عربی خود پوزش خواستند.

میزان آمادگی و شتاب پایوران "نظام" برای پس گرفتن گزافه گویی خودنمایانه شان، نشانگر درجه بالای شوکی است که از واکُنش تُند و بی پیشینه ی بحرین و مُتحدان آن دریافت کرده اند. مُتوقف کردن مُذاکرات گازی و جلوگیری از وُرود کشتیها و هواپیماهای ایرانی از سوی بحرین، می توانست برای رژیم مُلاها تحمُل پذیر و نمادین انگاشته شود، هر گاه اقدامات تنبیهی مزبور با تحرُک گُسترده برای بین المللی کردن موضوع اختلاف همراه نمی شُد.

نخُستین نشانه شکل گیری یک وضعیت جدید هنگامی آشکار گردید که کشورهای عُضو شورای همکاری خلیج فارس به گونه رسمی به این مُناقشه وارد شُدند و با انتشار بیانیه ای خواستار عُذرخواهی رژیم مُلاها و محکوم کردن سُخنان حُجت الاسلام ناطق نوری شُدند. با سفرهای همبستگی آقای حُسنی مُبارک، رییس جمهور مصر و ملک عبدالله، پادشاه اُردُن به بحرین و همینطور فراخوانی کاردار مراکش از تهران به نشانه حمایت از "یکپارچگی و تمامیت ارضی بحرین"، ابعاد موضوع می بایست حتی از کُند ذهن ترین پهلوان پنبه ی رجز خوان در کادر رهبری جمهوری اسلامی هم پنهان نمانده باشد.

با این حال، به دُشواری می توان پنداشت که با دراز شُدن دردناک خواجه اندرونی "آقا"، گرفتاری "نظام" با کشورهای عربی همسایه خاتمه یافته باشد، به ویژه پس از آنکه اعضای جدید ائتلاف "هویج و چُماق" توانستند مُبارزه جویی توسعه طلبانه مُلاها در این مورد مُشخص را به گونه مُوفقیت آمیز، به شکافی برای تحت فشار قرار دادن آنها بدل سازند.