۱۳۸۸ خرداد ۲۹, جمعه

می خواهی خواسته ات را بشنوند، آنرا فریاد کن

جعفر پویه

حضور قدرتمند مردم در خیابانهای شهرهای کشور و اعتراض یکپارچه آنان، بر علیه کودتای سفیدی است که علی خامنه‌ای و دار و دسته او با یک انتخابات مهندسی شده در کشور انجام داده اند. مردم به جان آمده از ظلم و ستم جمهوری اسلامی و دد منشی گماشتگان آن عزم خود را جزم کرده اند تا بساط دجالان و سرکوبگران را برای همیشه برچینند. به همین دلیل روزها به خیابان می آیند و شبها بر پشت بام خانه با فریاد اعتراض آمیز، خواب را در چشمان گزمگان استبداد می شکنند. هرچند حضور قدرتمند آنها در خیابان خود گویای هزاران فریاد فرو خورده است، اما نباید فراموش کرد که کسانی در پس پرده مشغول زد و بند هستند تا اعتراض یکپارچه آنها را وج المصالحه تقسیم قدرت در بالا قرار دهند و از آب گل آلود ماهی بگیرند. به همین دلیل اعتراض ساکت تا جایی قابل قبول است و از آن به بعد برداشت دیگری از آن خواهد شد. این سکوت دست زد و بندچی ها را باز می گذارد تا در پس پرده خود را رهبر مردمی بنامند که گوش بفرمان آنها دارند. یعنی دستور از بالا برای ساکت شدن تعبیر به این می شود که آنها همچون کودک مودبی تحت تاثیر و ولایت کسانی دیگر که خود را قیم آنان می نامند قرار دارند. به همین دلیل و برای جلوگیری از هرگونه معامله بر سر خواست مردم حاضر در خیابانها درست تر آنست که سکوت را غالب بر کل جمعیت نکنند و با تکرار خواسته های خود به هر شیوه ممکن صدای اعتراض خود را به آنانیکه در پس پرده آهنین نشسته اند برسانند. نیاز به تکرار ندارد که اگر کسی می خواهد تا به خواسته او گوش کنند باید صدای خود را بلند کند. این ضرب المثل میهنی تا "نگرید طفل، کی نوشد لبن" گویای هم این وضعیت است. هرچند اروپایی ها نیز ضرب المثلی مشابه دارند که می گوید: "می خواهی خواسته ات را بشنوند، آنرا فریاد کن". تکرار خواست همگانی مردم که ابطال انتخابات است باید دایم تکرار شود. باید بر علیه متقلبان و رای سازان شعار داد و با حفظ همبستگی و نظم با صدای بلند کودتای علی خامنه ای و دار و دسته او را ناکار کرد. نباید اجازه داد خواسته جمعیت در یک نقطه منجمد شود. باید آزادی زندانیان سیاسی و دستگر شدگان را به خواسته ها افزود. باید خواست معرفی آمران و عاملان کشتار مردم و اوباش حمله کننده به دانشگاهها و ضرب و شتم و قتل دانشجویان و محاکمه آنان را فریاد کرد. اینکار به معنی ناکارآمد کردن قیم ها از یک طرف و سیقل دادن اراده جمعی برای دستیابی به شعارهایی زیباتر و خواسته هایی فرموله شده ضروری است.