فراسوی خبر... 19 اسفند

8 مارس، روز جهانی زن، زمانی برای سرور و تجدید عهد

لیلا جدیدی

8 مارس روز، جهانی زن یکی از نادر مناسبتها در میان هزاران روز ویژه ای که در سراسر جهان جشن گرفته می شود است که سراسری و بین المللی می باشد. روز همبستگی بین المللی زنان را با سرور و شادی به خاطر دستاوردهای این کارزار جهانی و تجدید عهد جهت تداوم مبارزه در کسب کامل برابری گرامی می داریم.

روز جهانی زن، روز روشنگری، روز بازنگری نتایج مبارزات زنان در به دست آوردن برابری حقوقی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی و روز نشان دادن حضور فعال آنان است.

با گسترش اعتراضات در جهان صنعتی شده، کارگران نساجی زن در سال 1857 در شهر نیویورک با اعتراضات خود به استثمار سرمایه داری، آغازگر آنچه بودند که با فراز و نشیبهای بسیار سرانجام در سال 1910 در ابتکاری سوسیالیستی و در انترناسیونال دوم، روز جهانی زن خوانده شد.

امروزه در سراسر جهان، صدها حرکت در گرامیداشت روز جهانی زن شکل می گیرد. از گردهماییهای کوچک و غیر رسمی گرفته تا مراسم سازمان یافته بزرگ. در این تجمعات، ضمن اینکه دستاوردهای جنبش زنان گرامی داشته می شود، اقدامهای بیشتر و موثرتر در این زمینه در دستور کار کوشندگان حقوق زن قرار می گیرد. 8 مارس در برخی از کشورها مانند چین، ویتنام و بسیاری از جمهوریهای سابق شوروی، ترکیه، برزیل و کوبا، روزی به رسمیت شناخته شده با تعطیلی عمومی است.

بنا به گفته سازمان عفو بین الملل، امروز و در هنگامی که 8 مارس را در سال 2009 جشن می گیریم، بسترهای مبارزه برای حقوق زنان تغییر کرده است. اکنون در بیشتر کشورهای جهان قوانین برابری زن و مرد وجود دارد اما این بار، مبارزه در میدان اجرای قوانین جریان می یابد. این در حالیست که در کشور ما ایران و تحت حاکمیت رژیم ولایت فقیه، زنان هنوز با قوانین نابرابر و همچنین رفتار خودسرانه و زن ستیزانه حاکمیت و مزدوران آن درگیر هستند.

از یک سو قوانین جمهوری اسلامی علاوه بر وضع احکام جنایتکارانه ای مانند سنگسار، اختیارات در زمينه طلاق، شغل، تابعيت، تحصيل، مسافرت، سرپرستی کودکان و حتی انتخاب مسکن را به دست مردان سپرده است و از سوی دیگر، برای خانه نشین کردن زنان، ضرب و شتم و آزار خیابانی را نیز به سدهای اداری و قانونی افزوده است.

امسال نیز 8 مارس، روز جهانی زن با تلاش رژیم و ماموران امنیتی آن در برهم زدن تجمعات غیر فرمایشی همراه بود. از جمله مراسم در تالار ورشو که قرار بود با حضور حقوقدانان و کوشندگان حقوق زن و برخی از اساتید برگزار شود، با دخالت نیروی انتظامی و جلوگیری از ورود شرکت کنندگان به تالار منتفی شد. مراسم 8 مارس در دانشگاه شیراز نیز به همین صورت، پس از یورش ماموران امنیتی لغو شد.

زنان ایرانی طی 30 سال حکومت ارتجاع، به خود و به جهان نشان داده اند که به هیچوجه صدای آنان خاموش شدنی نیست و به همان نسبت که بیشتر آماج یورش و ستم قرار گرفته اند، معترض تر و چالشگر تر بوده اند. حکومتی که تحت قوانین ایدیولوژیک آن نیمی از جامعه یعنی، زنان با تمام وجود پایمالی حقوق خود را حس و تجربه می کنند و بدان معترض هستند، محکوم به سرنگونی است.