تروریسم دولتی علیه شهروندان، آخرین ذخیره خامنه ای و همدستان

منصور امان

باند ولی فقیه در واکُنش به ناتوانی در سرکوب جُنبش گُسترده اجتماعی، به طور رسمی به برقراری رژیم ترور و وحشت روی آورده است. سووقصد به جان حُجت الاسلام کروبی از یک سو و زمینه چینی برای اعدام دستکم 5 زندانی از سوی دیگر، خزیدن سیاست تروریسم دولتی علیه شهروندان به مرکز استراتژی عُمومی حُکومت را پیام می دهد. باند نظامی – امنیتی آقای خامنه ای پس از 6 دی (تظاهُرات روز عاشورا) تدارُک برای حرکت روی این ریل را آغاز کرد. فراخوان پی درپی رهبران و پایوران آن به قتل و کُشتار مُخالفان و مُنتقدان، نشانه روشنی از در دستور کار قرار گرفتن قهر خونین و تلاش برای مهار بُحران با تور اختناق بود. کیفیت جدید در سیاست کهنه ی حُکومت، گُذاشتن یک ریل دیگر سرکوب در کنار اعمال قهر دولتی (پُلیس، زندان و دستگاه قضایی) است. اشاره مقامهای رسمی به "به میدان آمدن مردُم" و "سر آمدن کاسه صبر" آنها، همزمان با آنکه بازوی اجرایی این تدبیر را مُعرفی می کُند، محمل ایدیولوژیک – سیاسی آن را نیز تراشیده است. این امر می تواند شرکت مُستقیم گُماشته های رده بالای محلی پاسداران و وزارت اطلاعات در اُستان قزوین در حمله به محل اقامت آقای کروبی و تلاش مُسلحانه برای قتل وی را توضیح دهد. عدم تلاش حُکومت برای عادی سازی این حمله از طریق چیدن گردانندگان اصلی آن در پُشت صحنه، یک دلیل بیشتر برای رسمیت یافتن و به سیاست جاری تبدیل شُدن راهکار ترور و وحشت پراکنی را ارایه می کُند. آقای خامنه ای و همدستان، تدبیر خود را با هر میزان عربده، چُماق و تپانچه کشی هم که آرایش ترسناک دهند، این واقعیت را نمی توانند پنهان کُنند که راه حل گانگستر مابانه آنها محصول شکست دستگاه مُتعارف سرکوب در برابر امواج خُردکُننده مُبارزه و مُقاومت جُنبش اجتماعی است. مفهوم دیگر این وضعیت، از هم پاشیده شُدن شالوده های اصلی سرکوب است که "نظام" طی بیش از سه دهه با سرمایه گُذاری کلان پی ریخته و ساختار سیاسی خود را بر آنها اُستوار کرده است. روی آوردن حُکومت به مُحاکمات و اعدامهای صحرایی و تروریسم هدایت شُده ی دولتی، نشانگر فرو رفتن آن تا گردن در وضعیت فوق العاده و خارج از نُرم و پیش بینیهای معمول خود است. آیت الله خامنه ای و شُرکا آخرین ذخیره توان جنایتکاری خویش را در لبه پرتگاه به محک امتحان گُذاشته اند؛ این نُقطه ی بی ثبات، قوی ترین سنگر برای مُنصرف کردن کسانی که آنها را تا اینجا عقب رانده اند، نیست.

آرشیو فراسوها