مناظره تلویزیونی، دعوا سر لحاف ملا

لیلا جدیدی

نمایش مضحک "مناظره تلویزیونی" - ترفندی برای کشیدن مردم در روز 22 بهمن از خیابانها به جلوی جعبه مارگیری آقای ضرغامی - موضع اصلی را به دعوا سر لحاف ملا کشانده است. رژیم تصور می کند این نیز مانند گفتگوهای اتمی تا مدتها بسیاری را سرگرم حرفهای جنجالی خواهد کرد و بدینوسیله نفس تازه کرده و اهداف مخرب خود را پیش خواهد برد. اما از همان آغاز مشخص بود که این نمایش مسخره ظرف تازه ای برای دعواهای درونی می سازد و به پروژه شکست خورده دیگری تبدیل می شود.

مدافعان سینه چاک این پروژه برای کنار زدن دست رد مردم بر سینه خامنه ای و ولایتش اصرار دارند که این اقدام بنا به تاکید و سفارش وی صورت گرفته است. پوچ بودن این تلاش آنجا آشکار می شود که فرمانده انتظامی او در تهران که به تازگی کتک مفصلی هم از مردم نوش جان کرده، برای معترضین شاخ و شانه کشیده و به مجازات آنها "تا نفر آخر" تهدید کرده است.

اما ضرغامی ادعا می کند نظام "درونی و برونی" ندارد. این در حالیست که برخی از اصولگرایان مانند سعید ابوطالب، نماینده سابق مجلس ارتجاع امید دارد که مردم را از "حالتهای هیجانی و شعارهای رادیکال" دور کند. اسدالله بادامچیان، قائم مقام حزب موتلفه می گوید: "ماهی را هر وقت از آب بگیرید تازه است." این ماهی مرده قرار است آرزوی کواکبیان، دبیرکل "حزب مردمسالاری" را هم که تصور می کند جانشینی برای "بی بی سی و صدای آمریکا" به وجود آمده، بر آورد.

باند مخالف، "مناظره تلویزیونی" را "پهن کردن سفره رایگان برای سورچرانی دیگران" می داند و روزنامه رسالت در سرمقاله خود آن را "نادیده گرفتن نتایج انتخابات و مقدمه چینی برای اغتشاشات خیابانی" ارزیابی می کند. گردانندگان این روزنامه می دانند نتیجه حاصله از پهن کردن این بساط، نه تنها جلوی گسترش اعتراضات مردم را نمی گیرد بلکه، با عدم توجه به خواست مردم و دستکم گرفتن هوشیاری جنبش، آن را تشدید هم می کند.

جالب توجه تر آنکه، کوثری، یک نماینده دیگر مجلس ارتجاع اعتراض می کند که چرا مردم ایران مانند مردم آمریکا و افغانستان به نتیجه انتخابات تمکین نمی کنند. وی با آوردن دو نمونه ی رسوای بوش و کرزای، به تقلب در انتخابات اعتراف می کند.

اما در افغانستان مردم نمی توانستند و در آمریکا رای دهندگان به این دلیل که موضوع بر سر خواستهای پایه ای ایشان نبود، نمی خواستند برخوردی جدی داشته باشند. در ایران اما مردم هم می توانند و هم می خواهند.

دعوای باندهای رژیم بر سر لحاف ملاست. ما برای آزادی همه زندانیان سیاسی، آزادی کامل و بی قید و شرط همه رسانه ها، حق اعتراض، اعتصاب، تشکل و برچیدن استبداد مذهبی به خیابانها می آییم.