۱۳۸۷ بهمن ۲۱, دوشنبه

پیام سازمان چریكهای فدایی خلق ایران به مناسبت سی و هشتمین سالگرد حماسه و رستاخیز سیاهكل

پیام هواداران جنبش فدایی در ایران ثقل زمين كجاست من در كجای جهان ايستاده‌ام اي سرزمين من...

با درود به تمام رفقا سال‌گرد 19 بهمن، بهانه‌ای است كه گرامي بداريم شعله‌هاي آتشي را كه در آن سال‌هاي تاريك نورافشاني كرد. شعله هایی كه نويد پويايي و رزمندگي را مي‌آورد تا جوابی باشد برای عافيت‌طلباني كه انفعال را تئوريزه كردند. به ياد بياوريم كه گفتند فعاليت سياسي بدون حركت و مبارزه مفهومي ندارد و چه آسان از جان خود گذشتند. به ياد بياوريم آن شور انقلابي را كه خواهان دنيايي بهتر و انساني‌تر بود. حتي براي كودك دشمنش. به ياد بياوريم ايمان راسخ آناني را كه انسان را آزاد و سربلند مي‌خواستند و ستاره در مشتشان بود، هنگامي‌كه خونشان فرياد شد. درود مي‌فرستيم به حنجره خونبارشان، هنگامي‌كه آزادي را فرياد كردند. اين‌گونه بود كه تاريكي شكست و اميد طلوع كرد. و ما... ما ديديم كه در كجاي جهان ايستاده‌ايم و آتشي كه از آن گرم مي‌شويم تا امروز... درود سرخ ما بر تمامي فدائيان خلق زنده باد آزادی پيش به سوي سوسياليسم در اهتزاز باد پرچم سرخ فدائي هواداران جنبش فدایی در ایران 18 بهمن